Posiadłość jest udoskonalona w najnowocześniejsze zabezpieczenia. Drzwi oraz okna są wzmocnione, zamontowano specjalne rolety, aby wampirzy mieszkańcy nie musieli się obawiać promieni słonecznych. Alarm i monitoring są w stanie ostrzec o intruzach przed ich wkroczeniem na teren posiadłości. Fundamenty budynku są na tyle solidne, aby przetrwać pożar czy trzęsienie ziemi. Od czasu wampirzej wojny domowej, rezydencja jest oficjalnie opuszczona.

Tereny otaczające rezydencję są całkowicie zalesione. Posiadłość ukryta jest pomiędzy pniami drzew i mgłą, która spowija tutejsze lasy. Wśród drzew można natknąć się na coś, co wygląda na grobowiec.  Mauzoleum zdecydowanie to nie jest, lecz takie określenie przyjęło się wśród mieszkających w Astorii wampirów. Miejsce to jest odosobnione, otoczone drzewami. Ziemia dookoła niewielkiej kaplicy jest pulchna, użyźniana, aby nowonarodzone wampiry mogły swobodnie wygrzebać się z grobu. To tutaj dochodziło do przemian człowieka w istotę nieśmiertelną.  Nieco dalej znajdują się ogrody różane. Wewnątrz imponującego budynku znajduje się czytelnia - prostokątne pomieszczenie będące biblioteką. Księgozbiór jest okazały oraz bogaty w rzadsze woluminy. Bez względu na przekonania, każdy znajdzie pomiędzy grzbietami książek coś dla siebie.

W rezydencji znajduje się też gabinet byłego szeryfa, obecnie pozbawiony wszelkich dowodów jego bytności tam. Dwupoziomowy, znajduje się we wschodnim skrzydle w tak zwanej "wieżyczce". W pomieszczeniu króluje mnoga ilość książek, wygodne sofy i kominek, którego od bardzo dawna nikt nie rozpalał. Sercem domu jest bawialnia. To tutaj większość wampirów lubiła spędzać wolny czas, umilając sobie wieczność grą na instrumentach, czy zwyczajnie ciesząc się towarzystwem.

Jadalnia jest bogato zdobionym pomieszczeniem. Mimo że marmurowa posadzka i boazeria utrzymane są w ciemnej, ciepłej kolorystyce, to jest dobrze oświetlone. Nie tylko świecznikami pełniącymi rolę dekoracji, ale także kinkietami i dwoma żyrandolami powieszonymi w środkowej części jadalni. Na jej końcu znajdują się wysokie okna w ciemnej oprawie oraz drzwi, dzięki którym można dostać się na zewnątrz posiadłości.

Rezydencja wciąż jest pilnie strzeżona, a po terenie krążą wampiry, choć ze środka zniknęło już wszystko to, co mogłoby zagrozić ich ujawnieniu bądź pomóc w jakiś sposób potomkom Luciano Torrero żądnym zemsty tejże dopiąć.